Παιονίες βιολετί ξανά.
Έκθεση Τιντορέττο, στην Scuderie del Quirinale.
Ένα μωρό, μωρό μωρό, κοιμάται
παρκαρισμένο στο καρότσι του μπροστά στον πίνακα “The stealing of the dead body of St.Mark”/1562-6. Ένα χεράκι, το αριστερό, διακρίνεται έξω
απ’ τα σκεπάσματα. Ο πίνακας (φωτισμένος
εξαιτίας του μωρού) μοιάζει με σκηνή θεάτρου. Φιγούρες στο βάθος και
αριστερά διαφεύγουν, διάφανες, είναι και δεν είναι. Άλλα στοιχεία: ο άγιος
–φυσικά- νεκρό σώμα, μια καμήλα –γιατί άραγε; το σκηνικό μιας πόλης, καταιγίδα
(δεν επιτρέπεται η φωτογράφηση).
Δυο πατώματα πιο πάνω α! ο
Γκρέκο. Domenikos
Theotokopoulos, detto El Greco (Candia (Candia; όχι Φόδελε;) 1541-Τολέδο 1604). “The
healing of the blind man”/1570-5. Δυο
γυναίκες πλησιάζουν, il Greco, il Greco, λένε σιγανά, με θαυμασμό στη φωνή. “Η ίαση του
τυφλού”. Η μικρή πατρίδα. Χαμογελώ, λες και κάποιος μου ‘δωσε να πιω λίγη ρακή,
ένα «εβίβα». Όχι, δεν είναι θέμα εντοπιότητας, ούτε τα γένια μου θέλω να
ευλογήσω, φάνηκε απλά λίγο ο ορίζοντας της θάλασσας, ο ήλιος ανάμεσα στις
ελιές, ο κήπος, η γιαγιά μου. Προσωπικά συμφέροντα/συμφέροντα αγάπης (μπλέ,
μπλε του χαμού στο ρούχο του Ιησού, και ασπροκόκκινο στο φόντο, φτάνει ως το
βιολετί του ανθοπώλη, μπλε μωβ και χρυσό, και μπλε κόκκινο, κι απέναντι άλλο
μπλε, βαθύ, σκοτεινό, και κόκκινο σκούρο, Tiziano Vecellio, “Annunciation”/1558, γιατί η αλήθεια έχει/είναι αποχρώσεις).
il Greco: το φόντο σα μίλια μακρυά, οι μορφές σαν ήδη μέσα
στο σώμα μου.
Τι θα πει Greco σήμερα; Τι θα πει μπλε του χαμού; Τι θα πει κύμα;
Κυριακή μεσημέρι, Ρώμη, καιρός συννεφιασμένος, καιρός για δουλειά (για αγάπη;)
«Και δεξιός να είναι ο θεός,
αδέξιος δεν είναι». Π. Μπουκάλας, Καθημερινή, 20-5-12
Ιωάννα, Ρώμη, 20-5-12
φωτο: ο
Τιντορέττο του μωρού, δρόμος κατηφορίζοντας από την έκθεση, το θέατρο του
Μάρκελλου (διαφεύγον επίσης -προηγούμενος περίπατος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου