Via Sacra 2 - Πώς; Roma, Teatro Valle, 30-6-12

“Iera Odos/Via Sacra 2” è una produzione del gruppo di Atene Omada Ison Ena (Gruppo Uguale ad Uno) che sistematicamente lavora in spazi aperti pubblici nella città.

È una visita guidata in forma di spettacolo che inizia ad Atene nel 2011, basandosi sui testi dei messaggeri delle antiche tragedie greche (I Persiani di Eschilo, l’Antigone di Sofocle e la Medea di Euripide) ed anche su testi moderni, dai giornali, poemi e storie personali. La domanda iniziale di questo lavoro è “Che cosa vogliamo dire oggi alla città, e cosa vuole dirci la città?”. Noi, messaggeri contemporanei di una storia severa, come ci rivolgiamo oggi alla città, collettivamente?Perché la città siamo noi, vero? E perché tanto tempo fa in una città (chiamata Atene), nacquero il teatro e la democrazia (nello stesso periodo). Prendiamo queste tre parole, città, teatro, democrazia e affrontiamo il momento storico e la memoria, in Grecia e in ogni altra “Grecia” che verrà.

   

Via Sacra 2 (già presentato ad Atene, Roma e Creta) cerca ed estende la Iera Odos, la via che portava (e ancora porta) ad Eleusina e ai suoi famosi misteri. Questo oggi per noi significa cercare il corpo della città, la voce collettiva di noi cittadini, il bisogno comune.

Gli antichi “messaggi” ci riportano a domande dei nostri giorni. Dopo tutto, la strada è qui. Non resta che mettersi in cammino. Il nostro cammino di oggi. In ogni strada, dove il pubblico creerà con noi (come un coro di cittadini) il ritmo e lo spazio comuni di cui abbiamo bisogno.

Con questa produzione, Omada Ison Ena partecipa, insieme a Motus, Angelo Mai e Nuovo Cinema Palazzo, ad un incontro teatrale presso il Teatro Valle Occupato, con il titolo di Πώς; che in greco significa “Come?”.

Joseph Beuys diceva: “Noi siamo la rivoluzione”. Noi siamo anche la storia.

Iera Odos 2 prosegue, ogni volta con le stesse guide e un diverso coro “locale”. Ciascun coro è formato dai partecipanti del workshop “Il corpo della città” che prende forma nelle strade di ogni città, e in questo modo si creano un coro e uno spazio nuovi e comuni, che danno la possibilità a questo viaggio di continuare.

Nel nostro secondo percorso “guidato” a Roma, con grande gioia, abbiamo l’opportunità di poter provare i nostri passi insieme al Teatro Valle Occupato, che sarà l’ultima tappa del nostro percorso teatrale. Durante i quattro giorni del workshop “The Body of the City”/ “Il Corpo della Città” (27-30 Giugno, 15:00 – 20:00) intorno e dentro il Valle tenteremo di creare il Coro dello spettacolo, insieme alle persone del Valle e a tutti coloro che saranno interessati. Lavoreremo sugli antichi testi greci e sul loro contesto politico oltre che su testi e contesti contemporanei.    


Ideazione e Regia
Ioanna Remediaki
Testi
I Persiani (Eschilo), Antigone (Sofocle), Medea (Euripide)
Testi degli attori, dei giornali, delle poesie e della città
Guide
Thodoris Mandaselis
Ioanna Remediaki
Coro
Katerina Karageorgiou, Sofia Kokkali, Michalis Panadis, Christina Papadopoullou, Caterina Rossi, Nancy Sideri, Ernesto De Stefano, Alexandra Tavoulari, Pinelopi Tsilika, Dimitra Vlagopoulou, Giorgos Vourdamis
Teatro Valle, Cittadini

Roma, 30 Giugno

Prima Tappa: 20.30 Ponte Sisto

Ultima Tappa: 21.30  Teatro Valle

-Vogliamo ringraziare la comunità Ellenica di Roma, per il suo prezioso contributo alla realizzazione di questo spettacolo.

-Un particolare ringraziamento alla professoressa Paola Maria Minucci per le traduzioni dei testi di poesia di K.P.Kavafis e Odisseas Elytis

Νέες παραστάσεις Ιεράς Οδού 2 στη Ρώμη, 29-30 Ιουνίου

Στις 29 και 30 Ιουλίου έχουμε τη χαρά να παρουσιάσουμε δύο διαφορετικές εκδοχές, την Ιερά Οδό 2-Το ποτάμι και Ιερά Οδό 2-Πώς;, την πρώτη σε συνεργασία με την Ελληνική Πρεσβεία και την Κοινότητα της Ρώμης και την δεύτερη με το Teatro Valle Occupato, ένα από τα σημαντικότερα θέατρα της ιστορίας της Ρώμης, και πλέον πολύ σημαντικό σε ευρωπαϊκό (και ίσως όχι μόνο) επίπεδο.

Η Ιερά Οδός 2 έχει ήδη παρουσιαστεί το 2011 στην Αθήνα, τη Ρώμη και την Ιεράπετρα. Σε αυτή την «ξενάγηση» ήμασταν πάντα μαζί, εμείς/εσείς και η πόλη. Τώρα, από τη Ρώμη, ρωτάμε ξανά, ρωτάμε δυνατότερα: τι σημαίνει πόλη, τι σημαίνει μαζί; Τι σημαίνει «συμπολίτες»; Κάποτε η λέξη «πόλη» έφερε ριζικά μέσα της τη λέξη «δημοκρατία». Πόση μνήμη μας απέμεινε;

Η Ομάδα Ίσον Ένα πήρε το όνομά της από ένα μήνυμα στον τοίχο του Ντομένικο, στη «Νοσταλγία» του Ταρκόφσκι. 1+1=1 (ο τοίχος μιλά για την αγάπη). Ο Ντομένικο αυτοπυρπολείται στο Καπιτώλιο, στο τέλος της ταινίας (όπως κάθε αγάπη;)

Η Ιερά Οδός 2 φέτος ξεκινάει από δω, από το Καπιτώλιο, αναζητώντας τις ρίζες του κοινού/δημόσιου χορού και λόγου. Σε αυτή την παραγωγή, εκτός από τους σταθερούς συντελεστές/ξεναγούς, ο χορός αποτελείται από Έλληνες της Ρώμης, απόφοιτους της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου της Αθήνας, Ιταλούς, όλους πολίτες αυτής της χρονικής στιγμής και της ασαφούς, ρημαγμένης «πόλης» και πολιτικής.

Είμαστε ευγνώμονες για την πολύτιμη βοήθεια της Ελληνικής Πρεσβείας και Κοινότητας της Ρώμης, όπως και του Teatro Valle Occupato. Είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι γιατί το τελευταίο διοργανώνει στο χώρο του ένα τετραήμερο εργαστήρι με θέμα την αρχαία ελληνική τραγωδία και τη δημοκρατία, τότε και τώρα, και την ιδέα της Ελλάδας ως συλλογικής έννοιας, το οποίο θα καταλήξει στην παράσταση. Το εργαστήριο θα διδάξει η Ιωάννα Ρεμεδιάκη. Σε αυτές τις 4 ημέρες, με τον γενικό (ελληνικό) τίτλο Πώς; θα συμπράξουμε με πολύ γνωστές ιταλικές ομάδες και φορείς, όπως η ομάδα Motus, που παρουσιάζουν την παραγωγή τους «Alexis. Una tragedia greca», και τις ομάδες Angelo Mai και Nuovo Cinema Palazzo.

Ελπίζουμε γρήγορα να συναντηθούμε στον επόμενο κοινό χορό και χώρο

Ιωάννα Ρεμεδιάκη-Ομάδα Ίσον Ένα

Το Teatro Valle ξεκίνησε να λειτουργεί το 1727, αποτελώντας σύμβολο της θεατρικής ζωής της πόλης (Εδώ παρουσιάστηκε πρώτη φορά το «Έξι πρόσωπα ζητούν  συγγραφέα» του Πιραντέλλο, όπως και πολλά έργα σπουδαίων δραματουργών). Πέρυσι τον Ιούνιο, λόγω των μεγάλων περικοπών, κινδύνεψε να περάσει στα χέρια της (θαυμαστής και εδώ) ιδιωτικής πρωτοβουλίας και να χάσει εντελώς την ταυτότητά του και τη λειτουργία του. Μια μεγάλη μερίδα καλλιτεχνών, τεχνικών και στοχαστών το κατέλαβαν συλλογικά, λειτουργώντας με όρους άμεσης δημοκρατίας, επιδιώκοντας να το μετατρέψουν σε δημόσιο, κοινό αγαθό και χώρο ελεύθερης καλλιτεχνικής δημιουργίας, σύμφωνα με την ιστορία του.

Ιερά Οδός 2-Το ποτάμι

Σύλληψη-ΣκηνοθεσίαΙωάννα Ρεμεδιάκη
ΚείμεναΑισχύλου Πέρσες, Σοφοκλή Αντιγόνη, Ευριπίδη Μήδεια
Κείμενα ξεναγήσεων, ηθοποιών, εφημερίδων, ποιήματα
ΞεναγοίΘοδωρής ΜανταζέληςΙωάννα Ρεμεδιάκη
Χορός
Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Γιώργος Βουρδαμής, Κατερίνα Καραγεωργίου, Σοφία Κόκκαλη, Aldo Michailides, Μιχάλης Πανάδης, Caterina Rossi, Νάνσυ Σιδέρη, Ernesto De Stefano, Αλεξάνδρα Ταβουλάρη, Πηνελόπη Τσιλίκα

 Ρώμη, 29 Ιουνίου 2012
Αφετηρία: Santa Maria della Consolazione (Piazza della Consolazione), ώρα 20.00

-Ευχαριστούμε ιδιαιτέρως την Paola Maria Minucci για την παραχώρηση των μεταφράσεων των ποιημάτων του Κ.Π.Καβάφη και του Οδυσσέα Ελύτη

Il corpo della città - Laboratorio al Teatro Valle Occupato dal 27 al 30 Giugno

Il gruppo Omada Ison Ena di Atene, al suo secondo tour a Roma con la performance “Iera Odos 2/Via Sacra 2”, ha, con grande gioia, l’opportunità di poter collaborare con il Teatro Valle Occupato.

Durante i quattro giorni del laboratorio “Il Corpo della Città” (27-30 June, 15.00-20.00), intorno e all’ interno del Teatro Valle Occupato, proveremo a creare il Chorus della performance, insieme alle persone del Valle e a tutti coloro che ne saranno interessati.

Lavoreremo con testi dei Messaggeri della antica tragedia greca (Aeschylus’ Persians, Sophokles’ Antigone e Euripides’ Medea), e la loro cornice politica, ed anche con testi personali / contemporanei e le loro cornici.

Tutti coloro che vorranno participare al laboratorio, possono inviare una mail a: navescuola.tvo@gmail.com e, nel contesto, riceveranno un questionario iniziale del workshop.

Il laboratorio sarà guidato da Ioanna Remediaki, direttore artistico del gruppo Omada Ison Ena; la lingua parlata sarà, principalmente, l’inglese.

cv

Ioanna Remediaki holds a MA in Classical Literature and a BA and PhD in Theater Studies. She is Professor of Ancient Greek Drama in the Drama School of the National Theater and in the Department of Theatre Studies, University of Athens. She has written, directed and performed the plays: The Table, Vacuum’s Excavation, Museum Stories, Space Hamlet, Sweet Ophelia and Sacred way 2 in Greece, Italy and Germany, in theatres, museums, festivals and open public spaces.

Via Sacra 2 Πώς; Roma, 30-6-2012

“Iera Odos/Sacred Way/Via Sacra 2” is a production of Omada Ison Ena (Group Equals One) from Athens, a group that systematically works on open public spaces in the city.

It is a sight-seeing tour/performance that began in Athens/2011, based on texts of Messengers from the ancient Greek drama (Aeschylus’ Persians, Sophokles’ Antigone and Euripides’ Medea), as well as on modern texts from newspapers, poems and personal stories. The initial question of this work is What is this, that we want to tell to the city now, and the city to us? Contemporary messengers of a harsh history, how we address the city now, collectively? Since we are the city, aren’t we? And since once upon a time, in a city (called Athens), theatre and democracy were born (in the same time). We take these three words, city-theatre-democracy, and we face the historical moment and the memory. In Greece, and in any other “Greece” which is to come.

Sacred Way 2 (already presented in Athens, Roma, Creta) is looking for and extending Iera Odos, the Via Sacra that led (and is still leading) to Eleusina and its famous Mysteries. This, for us today, means looking for the body of the city, the collective voice of us/citizens, the common need.

 The ancient “messages” lead us to contemporary questions. Afterall, the street is here. So, the only thing to be done is to take the steps. Our steps, today. In any street, where the audience will create with us (as a “horos/chorus” of citizens) the common rhythm/space to do it.

 With this production, Omada Ison Ena is participating, with Motus, Angelo Mai and Nuovo Cinema Palazzo, in a theatrical meeting by/in Teatro Valle, under the title Πώς;                                                   Πώς; means Come? in Greek.

Joseph Beuys said:  “We are the Revolution”. We are the History, too.

-Iera Odos 2 goes on, each time with the same guides and a different, ‘’local’’ chorus.  Each chorus is created with participants of the workshop The Body of the City, which takes place in the streets of every city, and thus forming a new/common Chorus and Space, that makes the journey possible to go on.

-In our second “tour” in Roma, we have the big opportunity and joy to try our common steps in collaboration with Teatro Valle Occupato, which will be the last “sight” of our performance. During the four days workshop “The body of the city/Il Corpo della Città” (27-30 June, 15.00-20.00) around/in Valle we will try to create the Chorus of the performance, together with the people of Valle and anyone else interested. We will work on the ancient Greek texts and their political frame, as well as on contemporary/our texts and frames.

Ανταπόκριση 24, Corrispondenza 24

Στο Chiostro del Bramante, στα μικρά καθίσματα που φτιάχνουν οι εσοχές από τις κολώνες. Έκθεση Μιρό, ήρθα μα δεν μπήκα, γράφω ξέροντας πως κινδυνεύω να σ΄ εκνευρίσω. Μαλακός πυρετός εδώ και τρεις μέρες, ο λαιμός καίει, αλλά «έπρεπε» προχθές να κάνω πρόβα, στον Τίβερη -α!- και να ‘ρθω κι εδώ σήμερα γιατί κανονικά η έκθεση αύριο τελείωνε. Αλλά δεν τελειώνει, παρατείνεται, παρατείνομαι κι εγώ μέχρι να βρεθεί καλύτερος χρόνος. Ίσως έρθουμε με τα παιδιά, με το Θοδωρή, καλύτερα.

Άκου τώρα: από τους 17 νεκρούς του σεισμού εδώ, στην Εμίλια Ρομάνα, οι 7 σκοτώθηκαν μετά, στη δουλειά. Κατέρρευσαν τα εργοστάσια, είχαν πάει για να δουλέψουν, γιατί αν δεν πήγαιναν τους είπαν ότι θα χάσουν τη δουλειά τους. Πού να το χωρέσεις τώρα ετούτο; Πώς να το πεις;  Οι δήμαρχοι δε της περιοχής ζητούν να εξαιρεθούν οι περιοχές τους από το επιβαλλόμενο πρόγραμμα λιτότητας, για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την τραγικά κατάσταση και τη διάλυση μιας πολύ σημαντικής βιομηχανικής ζώνης της Ιταλίας. Ζητούν; παρακαλούν; εκλιπαρούν, μήπως; Ποιους; Τους εκπροσώπους της πολιτικής, της ηθικής ή μήπως της πολιτισμένης Ευρώπης;

Τα σύννεφα πετούν γρήγορα, γρήγορα οι νεκροί θα ζητήσουν το λόγο. Την περασμένη Κυριακή, στο Teatro Valle, είχε οργανωθεί από την European Alternatives -οργάνωση με αίτημα να γίνει η τέχνη κοινό/δωρεάν αγαθό στην Ευρώπη- διήμερο φόρουμ (για να δεις πώς έχει οργανωθεί το σύστημα, εκεί που πας να ελπίσεις). Κάποιοι εκπρόσωποι τους μιλούν σα δικηγόροι ή πλασιέ, μ’ αυτό το ευγενικό, άδειο χαμόγελο σε κοιτούν και σε υπολογίζουν (με το ίδιο άδειο/ευγενικό χαμόγελο παραγγέλνουν τζιν τόνικ στο καφέ απέναντι). «Είσαι από την Ελλάδα; Ωραία, χρειαζόμαστε ανθρώπους από την Ελλάδα.» Δε μιλώ, περιμένω. Μέσα στο θέατρο, μια ωραία στιγμή, ένα δίκτυο στη Ρώμη που λέγεται Στάλκερ έχει συγκεντρώσει φωνές/ιστορίες τυνήσιων μεταναστών στην Λαμπεντούζα. Ηθοποιοί από το Βάλλε τις διαβάζουν. Τελειώνει συγκινητικά, τα φώτα ανάβουν, οι υπεύθυνοι της «Εναλλακτικής Ευρώπης» παίρνουν το μικρόφωνο για το επόμενο θέμα, αλλά μια γυναίκα, Τυνήσια, που την ιστορία της διάβασε η Λάουρα, σηκώνεται, μιλά δυνατά και κλαίει, ζητά το παιδί της, όπως στην ιστορία της, έφτασε μέχρι τη Λαμπεντούζα της είπαν, και μετά χάθηκε. Πού είναι το παιδί της; ρωτά συνέχεια. Είναι ζωντανό ή νεκρό; Μια κοπέλα δίπλα της μεταφράζει, ένας νεαρός άντρας επίσης ρωτάέντονα, στη γλώσσα του, μοιάζουν οικογένεια ή γνωστοί. Ο υπεύθυνος με το άδειο χαμόγελο έχει ανέβει στη σκηνή, λέει πως ελπίζει να δοθεί ανακούφιση στις οικογένειες που υποφέρουν αλλά τώρα «δυστυχώς» πρέπει να συνεχιστεί η εκδήλωση, μαζί μας έχουμε δυο πολύ σημαντικούς επιστήμονες, που έχουν έρθει από- η γυναίκα εξακολουθεί να μιλά και να κλαίει, βγάζει τη φωτογραφία του γιου της και την κρατά δίπλα της και τη δείχνει, μετά βγάζει κι άλλες φωτογραφίες αγνοούμενων/νεκρών, τις απλώνει στον κεντρικό διάδρομο του θεάτρου, ο πολύ σημαντικός επιστήμονας μιλά χωρίς να τον σταματά τίποτα, για το global structure και πώς θα το ανατρέψουμε, με ύφος περισπούδαστο και σοβαρό, ανεπηρέαστος, όπως και οι διοργανωτές, στην αίθουσα έχουμε μείνει δέκα άτομα που κοιτάμε τη γυναίκα να απλώνει όλο και περισσότερες φωτογραφίες στο πάτωμα. Ξέρω ότι η Λαμπεντούζα δεν είναι απλή ιστορία, ότι υπάρχουν πολλές σκοπιμότητες, αλλά το γεγονός ότι μια πρωτοβουλία «Ευρωπαϊκών Εναλλακτικών» (που χρηματοδοτείται και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, χα!) συνεχίζει το πρόγραμμά της ενώ μια γυναίκα μπροστά της γονατίζει κι απλώνει φωτογραφίες ανθρώπων χαμένων στα πόδια μας, αυτό πώς να το πεις; σε ποιον απ΄ όλους τους ευρωπαϊκούς πολιτισμούς να το χωρέσεις; Κλαίω, φωτογραφίζω. Θα έπρεπε να πω «βουλώστε το. ντραπείτε». Αντ’ αυτού βγαίνω έξω, όπως σχεδόν κι όλοι οι άλλοι. Ίσως είναι καλύτερα έτσι.

Ιωάννα, Ρώμη, 9 Ιουνίου

φωτό: τα μικρά καθίσματα, γραμμή για τους σεισμόπληκτους στη Republica, η γυναίκα με τις φωτογραφίες