Το αεροπλάνο βγαίνει από τα σύννεφα, σπίτια της Αττικής. Συγκίνηση (ω φιλτάτη πατρίς). Για τη δύσκολη ώρα, λαχτάρα επιστροφής.
Αεροδρόμιο ΕλΒελ, τράνσιτ για Κρήτη. Βγαίνω λίγο έξω, κρύο, σκούρα-λευκά σύννεφα. Προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει απ' το βλέμμα των ανθρώπων (φαντάσου να ήταν όλοι τουρίστες). Ο κυβερνήτης είπε, μικρή πιθανότητα βροχής στο έδαφος. Για μεγάλη την κόβω. Βρίσκω ένα φιλτράκι του G. στην τσάντα μου, χαμόγελο. Η πρώτη πατρίδα.
Οι σκέψεις μου σαν χάντρες που έσπασε το σκοινί, πέφτουν από δω κι από κει χωρίς συνοχή.
Ιεράπετρα, κήπος. Ένας μικρός κρίνος κάλα (θυμάσαι;) ανάμεσα στα μυρωδικά, τη ρίγανη και τη λεβάντα. Τραπεζομάντιλο με μικρά λουλουδάκια, μικρός αέρας κουνάει τις άκρες του, πώς γίνεται μέσα στο μεγάλο πόλεμο; Η αγάπη. Βρέθηκε το σημείο αναφοράς, τόσο καιρό παράδερνα. Ερώτηση-ένσταση: το σημείο είναι έξω από μας; Και είναι σωστό έτσι; Μα δεν είναι έξω από μας (απάντηση). Η αγάπη είναι το σημείο αναφοράς. Η δυνατότητα να συνδεθώ, να αγαπήσω, πώς να το πω καλά, να αναγνωρίσω στον εαυτό μου το δικαίωμα του άλλου, του συντρόφου, άρα να αναγνωρίσω το δικό μου εαυτό. Εμάς βρίσκουμε βρίσκοντας τον άνθρωπό μας, δε νομίζετε;
Αφέντης Χριστός, Επιτάφιος, σεμινάριο. Τα παιδιά δοκιμάζουν τα κείμενα μέσα στην εκκλησία. Ευλογημένη στιγμή, ησυχία. Οι μυρωδιές των λουλουδιών. Άσπρα ζουμπούλια, με διασκορπισμένες μωβ μαργαρίτες. Τα παιδιά ψιθυρίζουν (εσωτερική απεύθυνση) Σολωμό και Έλιοτ. Τα κείμενα του Απριλίου. Σε λίγο κι ο παπάς θα ψιθυρίσει, μνημονεύοντας τους νεκρούς αυτής της πόλης. Μείζον δε τούτων η αγάπη. "Έτι δεόμεθα υπέρ αναπαύσεως.. παν πλημμέλημα ακούσιόν τε και εκούσιον..." Μείζον δε τούτων η αγάπη.
Στον κήπο τραγουδάω στη μικρή Ειρήνη το "βγαίν' η βαρκούλα". Κρατά στο χέρι της την κούκλα που έφτιαξε η γυναίκα από τη Βουλγαρία στη Ρώμη. Με κοιτάζει, προσπαθεί να σχηματίσει κι αυτή τις λέξεις που βλέπει στο στόμα μου. "Βαρκούλα του ψαρά". "Πάλι" "Βγαίν' η βαρκούλα..." "Πάλι". Το λέμε πολλές φορές, κάθε φορά λέει "πάλι" με τον πιο όμορφο τρόπο που μπορείς να φανταστείς, και κάθε φορά είναι διαφορετικός. "κι απλώνει ο ναύτης.." πάλι, βαρκούλα, πάλι, η αγάπη εισχωρεί ως μέσα και σ' αλλάζει, πάλι, αυτή την άνοιξη που θα μετρηθούμε για τα καλά. Πάλι. "Βγαίν' η βαρκούλα". Πάλι
Ιωάννα, Ιεράπετρα, 16 Απριλίου 2012
φωτό: ανθισμένη κυδωνιά χθεσινού απογεύματος (χαιρετισμούς στον ανθοπώλη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου