Ανταπόκριση 5, Corrispondenza 5

Σταθμός μετρό Οτταβιάνο, στο Βατικανό. Ένας άντρας μ' ένα σκύλο, γκόλντεν ριτρίβερ, έρχεται στην πλατφόρμα, μαζί με μια γυναίκα, συζητούν (θέα για λίγο στον ηλιόλουστο Τίβερη, το μετρό γίνεται υπέργειο για να τον περάσει, καταγράφω λίγες στιγμές μετά). Το σκυλί έχει στο πλάι του το σήμα του ερυθρού σταυρού. Σιγά-σιγά γύρω του δημιουργείται μια κοινότητα: ένας άντρας κοντοστέκεται, ρωτά τι ράτσα είναι, και κάποια άλλα που δεν καταλαβαίνω. Η γυναίκα που κάθεται δίπλα μου στο παγκάκι χαμογελά γλυκά -συνειδητοποιώ ότι όλοι χαμογελάμε- και μου λέει κάτι σε γρήγορα ιταλικά, χαρούμενη. Καταλαβαίνω μόνο ένα 'βεραμέντε' στο τέλος, ναι, πραγματικά, το σκυλί είναι αξιολάτρευτο, 'καρίνο', λέω για να επιβεβαιώσω ότι κατάλαβα (πριν ήμασταν όλοι ξένοι, σε λίγο θα ξαναγίνουμε).

Το σκυλί είναι το πιο σοβαρό απ' όλους^. δέχεται τα χάδια μας μετρημένα, μετακινώντας ελαφρά το σώμα του προς το χέρι που τα δίνει, χωρίς καμία άλλη αντίδραση. Ελέγχει το χώρο. Είναι φύλακας, προστάτης, εδώ στο μετρό οσμίζεται τους ανθρώπους, τους συρμούς, είναι σε επιφυλακή. Αναρωτιέμαι αν χαλαρώνει ποτέ. Ίσως στην εξοχή, σε καμιά παραλία, μόνο με το αφεντικό του.

Το τρένο έρχεται. Ο άντρας παίρνει το σκύλο και προχωρούν. Σηκωνόμαστε όλοι, κάπως πιο χαλαροί, με την αίσθηση της συμμετοχής. Ότι κάτι τρυφερό μας άγγιξε από κοινού και μας μετατόπισε για λίγο.

Δεν πέρασα από τον ανθοπώλη σήμερα. Ωστόσο το βράδυ στη σκηνή του θεάτρου-κατάληψη Βάλλε έπαιξαν εκατό βιολοντσέλα, άλλο ένα γεγονός για την πόλη. Μαζί τους τραγούδησε η Σάρα Τζέιν Μόρρις, 'love is pain', φωνή βαθιά, μπάσα, εσωτερικό τρέμουλο καθώς ακούς. Το συλλογικό σώμα του Μαρτίου. Οι ελληνικές εφημερίδες γράφουν ότι “η κυβέρνηση ολοκληρώνει το έργο της, έχοντας ψηφίσει όλες τις αναγκαίες δεσμεύσεις”. Στο περιοδικό Unfollow/3 αποκαλύπτουν (Ν. Ψαρρού) νομοθεσίες fast-truck παντού: καταπατήσεις κάθε συνθήκης προστασίας περιβάλλοντος, αναγκαστικές απαλλοτριώσεις, παράνομες αδειοδοτήσεις βιομηχανικών πάρκων, “δεδομένης της κρίσης που ταλανίζει τη χώρα”, σύμφωνα με τα επίσημα έγγραφα (ρωτάω τι να κάνω, ρωτάω τι να κάνω τη φωνή μου, ρωτάω πού είναι η φωνή μου).

Πριν ένα μήνα, από Θησείο προς Μοναστηράκι, παράλληλα με τον ηλεκτρικό και το ποτάμι. Έβρεχε, μέσα στην αρχαία Αγορά ο Ηριδανός (και η οργή) έχουν πλημμυρίσει. Ευθεία η Ακρόπολη. Κόσμος περνά, κοιτά, κάποιος λέει "γαμάτο!". Αρχαία μάρμαρα, δημοκρατία. Όλοι οι σταθμοί του μετρό γύρω απ' το Σύνταγμα είναι κλειστοί "για λόγους ασφαλείας", έχει πορεία. Το ίδιο και η Βουλή, σταθερά περικυκλωμένη από κιγκλιδώματα. Μάλλον θα μείνει έτσι για πάντα (εδώ ειπώθηκε για πρώτη φορά η λέξη "Δημοκρατία". Γαμάτο;). Φόβος, φοβούνται πολύ. Πού ξέρεις; Μπορεί με τον ήλιο να επιστρέψουν τα δεκαπεντάχρονα και να ξαναρχίσουν πετούν νεράντζια. Ή μπορεί να επιστρέψει η ιστορία και να τους πετάξει έξω.

Ιωάννα, Ρώμη, 17 Μαρτίου 2012

(σκύλος Συντάγματος, βιολοντσέλα Ρώμης)

Ανταπόκριση 4, Corrispondenza 4

Ανθοπώλης: σήμερα τριαντάφυλλα όλων των χρωμάτων. Κυρίως όμως κίτρινα, ανάκατα με λίγα ροζ κι εκρού στα δεξιά, και πιο πολλά κόκκινα στα αριστερά, καλειδοσκόπιο. Πόσα να είναι; Εκατό; Διακόσια; Ο αριθμός αποτελεί ένα γεγονός για την πόλη. Διακόσια τριαντάφυλλα δεν είναι ένα γεγονός; Ένα συμβάν;

“Νόμιζαν ότι η παραγωγή ακολουθεί την κατανάλωση, ενώ ο Μαρξ έδειξε ότι 'η κατανάλωση είναι που ακολουθεί την παραγωγή'”. (Ν. Μπογιόπουλος, “Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε”). Δηλαδή, έχει χαθεί η ανάγκη.

Ποια είναι η ανάγκη σήμερα; Ποιά είναι η ανάγκη μου σήμερα; Ποια είναι η ανάγκη μου τώρα; Να πιω λίγο νερό. Αα! Ωραία. Ήπια λίγο νερό.

Ποια είναι η ανάγκη σου τώρα; Μήπως να πιεις λίγο νερό; Μπορείς να πιεις λίγο νερό;

“Υποσχεθήκαμε στους εαυτούς μας να διαφέρουμε^. βδομάδα μετά τη βδομάδα, κρατήσαμε την υπόσχεσή μας.” Γ. Κουνέλλης.

Η ερώτηση είναι αληθινή. Ποιά είναι η ανάγκη σου σήμερα; Σε παρακαλώ, απάντησέ μου.

Ιωάννα, Ρώμη, 15 Μαρτίου 2012

(φωτογραφία από το Φόρο Ρομάνο, τη Ρωμαϊκή Αγορά, δέντρα στους τοίχους, σκιές) 

Ανταπόκριση 3, Corrispondenza 3

Σήμερα ο υπαίθριος ανθοπώλης είχε άσπρα τριαντάφυλλα, ένα βουνό, κι ανάμεσα ένα μικρό κομμάτι από ροζ, σαν πέτρωμα άλλης ποιότητας. (Αύριο θα κάνει το ίδιο με λίγα σομόν, ίσα που θα τα ξεχωρίζεις. Σαν ένα παιχνίδισμα του ματιού).
Δυνάμεις λίγες. Κάθομαι στον ήλιο, στα σκαλιά της Santa Maria Sopra Minerva (συχνά εδώ), μέσα στην εκκλησία είναι ο Χριστός του Μικελάντζελο και η Ανάληψη της Παρθένου του Λίππι, σε λίγο, θα μπω σε λίγο. Τώρα ο ήλιος έχει προτεραιότητα, πρώτες μέρες της άνοιξης. Μπροστά μου ο οβελίσκος με τον ελέφαντα του Μπερνίνι, που αγαπά ο Κουνέλλης (καρέ καλλιτεχνών σε τρεις φράσεις, εύγε! Μα μην ξεγελιέσαι, τα πράγματα δεν παύουν έτσι να είναι σκληρά). Αέρας κάπως δυνατός, δροσερός, καθαρίζει την πόλη.
Το “Ζ-44”, ένα από τα πρώτα έργα του Γ. Κουνέλλη, 1960, είναι εδώ, στη Ρώμη. Λέει ο Γ.Κ. στη “Λιμναία Οδύσσεια”: Η Ρώμη είναι κάτι το πολύ μεγάλο: κανείς δεν ξέρει το γιατί, αλλά είναι κάτι το πολύ μεγάλο. Κι απέναντι ακριβώς λέει: Εγώ πιστεύω ότι η Ελλάδα είναι μια άποψη, δεν είναι καν μια χώρα. Δηλαδή το κλασικό είναι ένα διαλεκτικό στοιχείο: έξω από αυτή τη διαλεκτική έχεις μια κουλτούρα επαρχιώτικη και περιθωριοποιημένη. Ωραίο, ε; μια άποψη, μια διαλεκτική άποψη. Μεγαλείο.

Στην Αίγυπτο στήνουν αυτοσχέδια σινεμά “σε πλατείες, καφετέριες και αλάνες”, για να δείχνουν παντού όσα βίαια συμβαίνουν στη χώρα, όλα αυτά που η τηλεόραση ποτέ δε θα δείξει.
Πάνω από ένα τρισεκατομμύριο ευρώ έχει δώσει στις τράπεζες, από το Δεκέμβριο του 2012, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αρθρογραφεί ο Δελαστίκ. Με επιτόκιο 1%. Ενώ αρνείται να δανείσει 65 δισεκατομμύρια στους Πορτογάλλους, που ωθούνται στην εξαθλίωση, καλή ώρα. Δεν είναι πολύ κομψό; Πολύ διαλεκτικό;
Θα ήταν ωραία να το προβάλαμε σε αυτοσχέδια σινεμά, σε πλατείες καφετέριες και αλάνες. Μαζί με άλλα, που η τηλεόραση ποτέ δεν θα δείξει. Κι ανάμεσα σ΄ όλα αυτά τα ασύλληπτα, να δείχναμε και μια ταινία του Γκοντάρ, γιατί αυτό είναι κάτι που πραγματικά ποτέ δεν θα μπορέσουν να συλλάβουν. Ακόμα κι αν μας συλλάβουν όλους.

Ιωάννα, Ρώμη, 7-3-12

VIDEO: Ιερά Οδός 2 - Sacred Way 2 - Via Sacra 2

Αποσπάσματα από τις παραστάσεις-ξεναγήσεις της Ομάδας Ίσον Ένα με τίτλο "Ιερά Οδός 2" στους δρόμους της Ρώμης, της Ιεράπετρας και της Αθήνας, καλοκαίρι-φθινόπωρο 2011. Βιντεοσκόπηση από φίλους-θεατές της παράστασης. Μοντάζ: Λεωνίδας Οικονόμου

Excerpts from Group Equals One's street play called "Iera Odos 2" (Sacred Way 2) in the streets of Rome, Ierapetra and Athens, summer-fall 2011. Filmed by the audience. Edited by Leonidas Ikonomou.

Ανταπόκριση 2, Corrispondenza 2

Την περασμένη Τρίτη έριχνε χιονόνερο στην Αθήνα. Οι άνθρωποι βιαστικοί, στο Σύνταγμα δε θυμάμαι αν είχαν βγάλει τα κιγκλιδώματα -ήταν εκεί για μέρες, θυμάσαι; να θυμίζουν ένδοξες εποχές. Βιαστική κι εγώ, έφευγα το απόγευμα για Ρώμη, βιαστικές δουλειές, οι τελευταίες εικόνες της πόλης.
Στη Ρώμη ήταν άνοιξη. Καμία σχέση με τα χιόνια που άφησα φεύγοντας. Μια μαλακή ζέστη, σαν τα πρώτα φυλλαράκια, σε κάνει να χαμογελάς. Ας είναι έστω ο καιρός ευνοϊκός. Έστω; Ο καιρός είναι μεγάλο πράγμα. Ο καιρός δεν περιμένει. Το έλεγαν από παλιά.
Ο υπαίθριος ανθοπώλης πίσω από την Piazza del Popolo έχει σήμερα άσπρα τριαντάφυλλα και μιμόζες. Τις προσφέρουν στις Ρωμαίες για τη μέρα της γυναίκας, ο καιρός, ο καιρός. Παίρνω δυο μπουκέτα, μου κάνει δώρο άλλο ένα, για την πατρίδα μου, που είναι σε δύσκολη ώρα. Έχει πάει, του αρέσει, “ελπίζω να τα καταφέρει” μου λέει ευγενικά. Με τις μιμόζες αγκαλιά στη μηχανή, τις κρατώ προσεκτικά για να τις προστατέψω, μα... είναι γαζίες! Ναι, είναι γαζίες. Τα λουλούδια της Γλυκιάς Οφηλίας! Κοίτα τώρα σύμπτωση, τις φυτεύαμε στην Αθήνα, και τώρα εδώ, στην αγκαλιά μου. Ακακία λευκάζουσα, dealbata.
Μια αγκαλιά μιμόζες. Πού είσαι, γλυκιά Οφηλία; Πού είσαι, γλυκιά πατρίδα; Κοίτα να δεις, ποτέ δεν πίστευα ότι θα χρησιμοποιούσα αυτό το επίθετο για σένα. Ήρθε ο καιρός; 

Ανταπόκριση #1 | Corrispondenza #1

Δευτέρα, 20 Φεβρουαρίου, ψηφίστηκε από το Eurogroup το νέο πακέτο 'διάσωσης' της Ελλάδας, οι επίσημοι προσπαθούν να κάνουν τους χαρούμενους. Ξέρουν όλοι, αλλά δε το λένε, ότι τα μέτρα αυτά, τα οποία παίρνουν υποτίθεται για να μη γίνουμε 'Αργεντινή', μας έχουν οδηγήσει σε αυτό ακριβώς το σημείο. 24% ήταν η ανεργία στη χρεοκοπημένη Αργεντινή, ενώ στη 'διασωσμένη' Ελλάδα αναμένεται να ξεπεράσει το 25% το Ιούνιο. Κι ακόμα δεν τελείωσε.

Το κέντρο μυρίζει καμένο. Στο Σύνταγμα μια τάξη παιδιών, που έκαναν αποχή από το μάθημα, φωνάζουν στα ΜΑΤ που φρουρούν τη Βουλή. Τους πετάνε νεράντζια κι αυτοί ορμούν πάνω τους σε πλήρη εξάρτηση και συλλαμβάνουν μια δεκατετράχρονη. 'Ενα παιδί, φοράει φόρμα γυμναστικής, σηκώνει τα χέρια ανοιχτά και τους φωνάζει: "Κοίτα πόσοι είμαστε! Κοίτα πώς είμαστε!". Επεμβαίνουν άγρια οι περαστικοί, αφήνουν την κοπέλα. Δυο διμοιρίες ΜΑΤ ενάντια σε μια τάξη εφήβων, προστατεύουν το ναό της Δημοκρατίας. 

Το παιδί, με τα ανοιχτά χέρια, το πρόσωπο ακάλυπτο, χωρίς κανένα φόβο, αυτό είναι η ιστορία σήμερα. 

Ιωάννα, Αθήνα, 20 Φεβρουαρίου 2012

On Monday, 20 of February, Eurogroup said yes to the new 'rescue' plan for Greece. The goverment play the happy people. They all know, but they don't admitt it, that the measures they take, which are supposed to prevent us from turning into Argentina, had led us exactly to this condition. 24% was the uneployment in bankrupted Argentina, while in 'rescued' Greece it will be more than 25% next June. And it is not finished yet.

The city center smells of burnt. In Piazza of Syntagma, one class of kids, who left the lesson to come here, shout against the many armed policemen that protect the Parliament. They throw them oranges and the police rush at them arresting a 14 years old girl. One boy, he wears track suit, opens his hands and shouts: "Look how many we are! Look how we are!" The people in the street interfere with anger, the policemen set the girl free.

2 troops of heavy armed policemen against a class of kids, protect the "Chiesa" of Democracy.

The child, with his hands open, the face open, without any fear, this is History now.

Ioanna, Athens, 20 February 2012

Lunedi,20 febbraio, e stato votato dall'Eurogroup il nuovo aiuto del piano "salva-Grecia", gli officiali fanno finta di essere contenti.
Tutti  lo sanno, pero non lo dicono, che le misure che prendono per non finire comme "Argentina"  ci hanno portati in quel punto esatto. 24% la disoccupazione nell'Argentina fallita, invece piu di 25% (comme si aspetta in giugno) per la "Grecia salvata". E non finisce qui.

Il centro sente di brucciato.A Syntagma un gruppo di allievi che si astengono dalla scuola, gridano alle forze speciali della polizia che proteggono il parlamento. Gli buttano adosso aranci, ed i carabinieri corrono contro loro in piena attrezzattura, ed arrestano una raggazza  quatordicenne. Un ragazzo in tuta da ginnastica, alza le braccia aperte e  grida  a loro: "Guarda quanti siamo!  Guarda come siamo!"  La gente che passa interviene ferocemente,lasciano andare la ragazza. 2 plotoni di forze speciali della polizia contro una classe di adolescenti,proteggono il tempio della democrazia.

Il ragazzo, con le braccia aperte, il viso scoperto ,senza nessuna paura, e questa La Storia oggi.

Ioanna, Atene, 20 Febbraio 2012

Ιερά Οδός 2 - 2012

Η Ιερά Οδός 2 ξεκίνησε τον Ιούλιο στην Αθήνα (Κεραμεικός-Ιερά Οδός) και συνεχίστηκε στη Ρώμη (Τραστέβερε-Τίβερης) και στην Ιεράπετρα (Ναυμαχία- Λιμάνι-Καλές). Προεκτείνει και αναζητά σε κάθε πόλη την Ιερά Οδό, τον αρχαίο δρόμο που έπαιρναν οι μύστες για να φτάσουν στην Ελευσίνα και στα Ελευσίνια Μυστήρια, στον τόπο της ψυχής. Αναζητά το συλλογικό δημόσιο σώμα, την κοινή φωνή, φέρνοντας στις αποσκευές της ιστορίες ανθρώπων, τόπων, και μιας κοινή ανάγκης.